Er wordt vaak gezegd dat het eten van vezelrijk of eiwitrijk eten DE oplossing is om om te gaan met honger. Alleen uit de praktijk blijkt dat helemaal niet het geval.
In 2016 werd er een onderzoek gedaan waarin 15 deelnemers burrito’s werden voorgeschoteld. Alle burrito’s hadden 50 gram koolhydraten en sommige burrito’s waren hoog in eiwit, hoog in vezel, de ander hoog in eiwit, normaal in vezel, de ander normaal in eiwit en hoog in vezel en de laatste normaal in eiwit en normaal in vezels. Doordat van buiten af niet beoordeelt kon worden wat de samenstelling van de burrito was kon er blind getest worden wat het eten van de burrito deed met de verzadiging van de honger na 0, 60, 120, 180 en 240 minuten.
Aan de testresultaten van het onderzoek was te zien dat er geen enkel verschil zat tussen de verschillende samenstellingen in de burrito’s. Ook op de hersencan was er geen enkel verschil in het beloningseffect van het brein te zien.
Dit is niet het eerste onderzoek naar deze verzadiging en voorgaande onderzoeken toonde hetzelfde effect.
De conclusie is dan ook dat de verwachting van hoe verzadigend iets is veel sterker mee telt dan wat het daadwerkelijk is. Dit maakt verzadiging geen biologisch fenomeen maar een psychoneurobiologische verschijning. Het vinden van manieren om de honger te stillen heeft nog steeds veel waarde bij afvallen alleen het kiezen van producten met meer vezels en eiwitten is geen effectieve strategie om hierbij te helpen.
Ben je op zoek naar manieren om je honger te stillen kijk dan naar de fullness factor van producten of maak gebruik van een satiety index om de producten te vinden die het meest verzadigen.
