Het hele doel van werken aan je gezondheid of fitheid is om dit voor de rest van je leven te kunnen toepassen. In lijn met deze duurzame relatie met eten en lichamelijke activiteit is het belangrijk om een denkwijze aan te leren die er voor zal zorgen dat je geen zwart wit mentaliteit creëert of in de greep valt van een agressieve dieet vorm (Oftewel een tijdelijke vakantie van je normale eetpatroon). Om te weten welke methode, aanpak of voeding bij jou past is het belangrijk om te weten waar je manier van doen in resulteert.
Simpel gezegd, wat gemeten wordt wordt verbeterd.
Het feit dat er een emotionele lading aan het meetmoment gekoppeld is voor jou verteld mij wat over hoe je naar het proces kijkt. Het doel is om te genieten van de weg en niet te fixeren op het einddoel aangezien dat 9/10 mensen vaak demotiveert. De vraag zou niet moeten zijn of je moet meten maar waarom je niet wilt meten? Waarom je gevoelens hebt bij een meetinstrument wat jou verteld of je de juiste richting op gaat of niet en of je moet bijsturen? Ik kan me daar zeker wat bij voorstellen maar dit komt alleen voor in een ongezonde relatie met progressie en de realiteit.
In een resultaat gerichte wereld is de uitkomst het enige wat telt, wat inhoud dat het resultaat alleen beïnvloedbaar is als je weet wat het is en door te of hetgeen wat je hebt toegepast ook daadwerkelijk werkte.
Eten en sporten als normale bezigheid om een bepaalde mate van gezondheid vast te houden vereist het zo nu en dan in kaart brengen van je progressie zonder hier gevoelens bij te hebben. Als jij x doet dan is y het resultaat. Het maakt eigenlijk weinig uit wat voor gevoel je daar over hebt want in de essentie weet je dat als je de kennis die ik met je gedeeld hebt begrijpt welke fundamentele wetten er ten grondslag liggen aan jouw progressie en het uiteindelijk jezelf positioneren op de plek waar je wilt zijn.
Meten geeft jou de kracht en data om je koers te veranderen en te eindigen waar je wilt eindigen.
